ანდერძი მოხუცი ბერი თულაშვილის, დამტკიცებული ერეკლე II-ის მიერ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1794 წ. 9 ივნისი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- პირი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1450, 32/388, 217v-218v
- მასალა
ქაღალდი ნაცრისფერი, დაწერილი შავი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 2
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი სამგან
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონს უპბ (1794) ივნისის თ (9)
- დამტკიცება
ერეკლე II, დედოფალი დარეჯანი
- ბეჭედი
-
- დამწერი
- გამოცემები
- შენიშვნა
1. ამონარიდი ანდერძიდან: ,,რადგან უშვილო ვარ … არც არავინ პატრონი მომლელი და სიკვდილის ჟამზედა დამარხველი მეგულებოდა, მე ჩემის მონდომებით ასე განვაწესე ჩემი საფლავამდინ მიტანა, დამარხვა და ჩემის სულის მოვლა: ჩემ ქალიშვილებს სფირიდონას, ზინობს და ჩემ ქალ ელენეს მივეც ეს ჩემი მკვიდრი სასახლის ყმა წამალაშვილები…".
2. რეგისტრირებულია რუსეთის ადმინისტრაციის მიერ 1821 წ. 24 იანვარი, სოვეტნიკი გაბრიელ რატიევი.
3. ანდერძი - ადამიანის ნების გამოხატულება, რომელიც მისი გარდაცვალების შემდეგ უნდა განხორციელებულიყო. იგი იწერებოდა ომში წასვლის წინ, ან ავადმყოფობის დროს. ყველაზე ადრეული ანდერძი, რომელიც არქივშია შემონახული არის - 1123 წ. დავით აღმაშენებელის მიერ შიომღვიმის მონასტრისადმი გაცემული ანდერძი.
