არზა ზაზა დეკანოზისშვილისა, ანაგის მთაში მდებარე საწისქვილო ადგილის ბეჟან ვარამაშვილის მიერ წართმევის მცდელობაზე ოქმი ერეკლე II-ისა ბეჟან ვარამაშვილისადმი, საწისქვილოს ზაზასთვის დანებების და ხელშეუხებლობის შესახებ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1777 წ. 16 თებერვალი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- პირი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1753/56, გვ.96
- მასალა
ქაღალდი ღია ყავისფერი, დაწერილი ლურჯი და წითელი ფანქრით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი ტექსტის ბოლოს
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონი უΩე (1777), იანვრის ლ (30)
- ბეჭედი
-
- შენიშვნა
1. საბუთი გადაწერილია გიორგი ბოჭორიძის მიერ 1930-1936 წწ.ში.
2. დედნის აღწერა გიორგი ბოჭორიძის მიერ: ,,დედანი, 17,6x10 cm.. დაწერილი თეთრ ქაღალდზე მხედრული ხელით. განკვთილობის ნიშნად ნახმარია თითო წერტილი რამდენიმე ადგილას", დედანი, ხეც, Hd 2060.
3. წისქვილი - ძლიერი სოფლის აუცილებელი შემადგენელი ნაწილი, უკვე XII ს-დან. წისქვილი განსაზღვრავდა სოფლის ეკონომიკურ სიძლიერეს. დიდ სოფლებში ზოგჯერ ორი ან სამი წისქვილი იყო და რამდენიმე სოფელს ემსახურებოდა. ამიტომ მეწისქვილეობა რთული და საპასუხისმგებლო საქმიანობა იყო. იგი მეტწილად თავისუფლდებოდა საფეოდალო და საეკლესიო გადასახადებისგან. სოფლის გაყიდვის ან შეწირვის შემთხვევაში, სათანადო საბუთში წისქვილი აუცილებლად აღინიშნებოდა. განსაკუთრებული მნიშვნელობა ჰქონდა მდინარე მტკვარზე გამართულ წისქვილებს.
