ოქმი ერეკლე II-ისა რევაზ ამილახორისადმი, მოსალოდნელი ლეკიანობის გამო ქართლის ციხეებში გახიზნული გლეხების, გზებზე დაყენებული ყარაულების, კახეთიდან ჩამოსული ჯარისკაცების და ნოქრების რაოდენობაზე ცნობების მიწოდების შესახებ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1773 წ. 14 ნოემბერი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- პირი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1461, 12/94, 41r
- ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი
- 8732
- მასალა
ქაღალდი ყავისფერი, დაწერილი შავი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი რამდენიმე ადგილას
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონსა უΩა (1773), გიორგობის იდ (ნოემბრის 14)
- ბეჭედი
-
- შენიშვნა
1. ახლავს მინაწერი მელიქ ზურაბის მიერ მეფე ერეკლესთვის ქართლში მყოფი კაცების რაოდენობის ცნობის მიწოდების და არაგვის მოურავ ქაიხოსროს მიერ ქართლში დამატებით ორასი ყარაულის გაგზავნის შესახებ.
2. მოურავი - ეკონომო, მეურვე, დანიშნული სამეფო ხელისუფლების მიერ. იფი სამეურნეო ხასიათის ფუნქციას ასრულებს და საბუთებში გვხვდება X-XI სს-იდან. XVIII ს-ში მოურავის როგორც მოხელის ფუნქცია გაიზარდა. იგი მმართველობის ადგილობრივი აპარატის მოხელეა ქალაქსა და სოფელში. ევალებოდა მართვა და კონტროლი, ნიხრის დაწესება გასაყიდ საქონელზე; ითავსებდა სასამართლო მოხელის ფუნქციასაც. სოფლის მოურავი ინიშნებოდა სამეფო ხელისუფლების მიერ. ქართლსა და კახეთში 38-38 მოურავი იყო. მას ექვემდებარებოდნენ მელიქი, მამასახლისი, ნაცვალი, ქევხა; ჰყავდათ მოურავთუხუცესი. ეს თანამდებობა არ იყო მემკვიდრეობითი.
