ქართული ისტორიული საბუთების კატალოგი

ოქმი ერეკლე II-ის ქეშიკჩიბაშ იოვანე აბაშიძისადმი, ახალციხელი ,,ფრანგი“ ვაჭრების საქონლის აღწერისა და გოგია არღუთაშვილისთვის ახალციხის ფაშას მიერ წართმეული ათას ხუთასი ყურუშის დაბრუნების შესახებ

საუკუნე

XVIII

წელი

1772 წ. 18 ნოემბერი

ტექსტის მატარებელი

ქაღალდი

ავთენტურობა

პირი

დაცულობის ადგილი

საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.

შიფრი

1461, 8/4, 2r

ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი

162; 8428

მასალა

ქაღალდი მოთეთრო, დაწერილი შავი მელნით

ფორმა

კოდექსი

კეფების/ფურცლების რაოდენობა

დამწერლობის სახეობა

მხედრული

განკვეთილობა

წერტილი და მძიმე რამდენიმე ადგილას

მდგომარეობა

მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში

მითითებული თარიღი

ქორონიკონსა უΩ (1772), გიორგობის იჰ (ნოემბრის 18)

ბეჭედი

შენიშვნა

1. ქეშიკი - (სპარს) კარის მცველი, ყარაული, დარაჯი.

2. ქეშიკჩიბაში (სპარს.) - სამეფო კარის მცველთა უფროსი.

3. ,,ფრანგები" - ასე უწოდებენ ქართველ კათოლიკეებს.

4. ყურუში - თურქული მონეტა, უდრიდა 40 ფარას (კაპიკი).

5. საბუთი გადაწერლია პოლიევკტოს კარბელაშვილის მიერ 1888-1898 წწ.-ში.

6. ვაჭარი - კერძო სავაჭროს პატრონი, რომელიც სხვის ნაწარმოებ საქონელს ყიდის მოგების მიღების მიზნით. ადრეულ საქართველოში ვაჭრობის ცენტრი თბილისი იყო; ვახუშტი ბაგრატიონის მიხედვით ქართლში სულ 14 მნიშვნელოვანი სავაჭრო პუნქტი არსებობდა. აქედან ორი ძირითადი პუნქტი იყო თბილისი და გორი. XVII-XVIII სს-ში თბილისში 200 სავაჭრო დუქანი იყო. თბილისელი ვაჭარი იხდიდა მახტას - 5 მინალთუნი თვეში. კარგად იყო განვითარებული საგარეო ვაჭრობა; საქონელი გაჰქონდათ ევროპისა და აზიის ქვეყნებში.