გომის მოურავობის წყალობის წიგნი ანტონ I-ისა მგალობელ იესე თაზისშვილისადმი, დამტკიცებული ერეკლე II-ის მიერ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1764 წ. 12 მარტი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- დედანი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1448/16
- მასალა
ქაღალდი მოთეთრო-მოყვითალო, დაწერილი შავი მელნით.
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- ზომები
- 590X208
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი ყოველი სიტყვის შემდეგ.
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, რესტავრირებული.
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონი უნბ (1764), მარტის იბ (12)
- დამტკიცება
ერეკლე II, ბატონიშვილი გიორგი, კათალიკოსი ანტონ I, სარდალი შოშია გედეონისშვილი, სახლთუხუცესი გიორგი მაღალაშვილი
- ხელრთვა
-
- ბეჭედი
-
- დამწერი
- გამოცემები
- შენიშვნა
1. ამონარიდი წყალობის წიგნიდან: ,,რადგან ამოწყვეტილის აზნაურისშვილის სახელო ბატონისა არის და ვისიც ბატონს ნებავს იმას უზამს წყალობას, მას ჟამად შენი ბიძაშვილი იოსებ შემოგვეხვეწა გომის მოურაობის წყალობას და უბოძეთ გომის მოურაობა. რამდენსამე წელიწადსა მერე იოსებ მომკვდარიყო ... ისევ თქვენ წყალობა გიყავით რადგან გაყრილნი არ იყავით...“.
2. აზნაური - პრივილეგირებული მიწათმოქმედი უკვე V ს.-ში, XV ს-დან ძირითადი მასა ფეოდალებისა, პირდაპირ დამოკდებული მეფეზე, თავადებზე და ეკლესიაზე. იყო სამი კატეგორია: სამეფო, სათავადო და საეკლესიო.
3. მოურავი - ეკონომი, მეურვე დანიშნული სამეფო ხელისუფლების მიერ. საბუთებში გვხვდება X-XI სს-დან. XVIII ს-ში მოურავის ფუნქციები გაიზარდა და იგი მმართველობის ადგილობრივი აპარატის მოხელეა ქალაქსა და სოფელში; ითავსებდა სასამართლო მოხელის ფუნქციასაც. სოფლის მოურავი ინიშნებოდა სამეფო ხელისუფლების მიერ. XVIII ს-ის ქართლა და კახეთში 38-38 მოურავი იყო და ჰყავდათ მოურავთუხუცესი. ეს თანამდებობა არ იყო მემკვიდრეობითი.
4. საბუთს თავში ახლავს დიდი ზომის ქანწილი ჯვრით, შესრულებული შავი მელნით.
