სახასო ყმობის წყალობის წიგნი დედოფალ დარეჯანისა აზნაურ შერმაზან ოქრომჭედლიშვილისადმი, დამტკიცებული ერეკლე II-ის მიერ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1771 წ. 17 მარტი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- დედანი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1448/35
- მასალა
ჭვირნიშნიანი მოთეთრო ქაღალდი ღია ყავისფერი ლაქებით, დაწერილი შავი მელნით.
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 2
- ზომები
- 630X303
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი ყოველი სიტყვის შემდეგ
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, რესტავრირებული
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონი უნთ (1771), მარტის იზ (17)
- დამტკიცება
ერეკლე II, დედოფალი დარეჯანი, გიორგი XII, დედოფალი მარიამი, მეფის ძეები: დავითი, იოანე, ლეონი, იულონი, ვახტანგი
- ხელრთვა
-
- ბეჭედი
-
- დამწერი
- გამოცემები
- შენიშვნა
1. სახასო (ყმა-მამული) -სამეფო სახლის საკუთრება, რომლის განკარგვა მხოლოდ მეფეს შეეძლო; ფეოდალის სახლის საერთო - საგვარეულო ქონება.
2. აზნაური - პრივილეგირებული მიწათმოქმედი უკვე V ს.-ში, XV ს-დან ძირითადი მასა ფეოდალებისა, პირდაპირ დამოკდებული მეფეზე, თავადებზე და ეკლესიაზე. იყო სამი კატეგორია: სამეფო, სათავადო და საეკლესიო.
3. თავში ახლავს ქანწილი დიდი ზომის ორი ჯვრით და ტეხილი ხაზებით, შესრულებული შავი მელნით.
