მოურავობის და მამულის წყალობის განახლების წიგნი, ერეკლე II-ისა მღვდელ ნიკოლოზ მირზაშვილისადმი
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1770 წ.
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- პირი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1449/224
- მასალა
ქაღალდი თეთრი, დაწერილი ყავისფერი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 2
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
ერთი და ორი წერტილი ადგილ ადგილ
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, რესტავრირებული
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონსა უნჰ (1770), ქრისტეს აქეთ ჩღო (1770)
- დამტკიცება
დედოფალი დარეჯანი, მეფის ძეები: გიორგი, ლეონი, ვახტანგი
- ბეჭედი
-
- დამწერი
- გამოცემები
ერეკლე II-ის მიერ გაცემული საბუთები, 1736-1797 წლები, გვ.70, 2008 წ.
- შენიშვნა
1. რეგისტრირებული რუსული ადმინისტრაციის მიერ 1820 წ. 23 მარტს, სოვეტნიკი თეიმურაზ ბაგრატიონი.
2. პირები, ფ. 1450, 14/30.
3. ფ.1461, 5/34, 14r-15r.
4. მოურავი - ეკონომი, მეურვე დანიშნული სამეფო ხელისუფლების მიერ. საბუთებში გვხვდება X-XI სს-დან. XVIII ს-ში მოურავის ფუნქციები გაიზარდა და იგი მმართველობის ადგილობრივი აპარატის მოხელეა ქალაქსა და სოფელში ითავსებდა სასამართლო მოხელის ფუნქციასაც. სოფლის მოურავი ინიშნებოდა სამეფო ხელისუფლების მიერ. XVIII ს-ის ქართლა და კახეთში 38-38 მოურავი იყო და ჰყავდათ მოურავთუხუცესი. ეს თანამდებობა არ იყო მემკვიდრეობითი.
