არზა ბოდბის მიტროპოლიტ [დავითისა], წმიდა ნინოს მონასტრისთვის შეწირული გაფანტული ელის შეგროვების და საცხოვრებელი ადგილის გამოყოფის თაობაზე ოქმი ერეკლე II-ის იასაულ თარიმანისადმი, ელის ერთ ადგილას მოგროვების და ბინით უზრუნველყოფის შესახებ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1770 წ. 27 ოქტომბერი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- პირი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1449/2571
- ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი
- 51
- მასალა
ქაღალდი თეთრი, დაწერილი შავი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- ზომები
- 250X170
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
ერთი და ორი წერტილი ადგილ ადგილ
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონსა უნჰ(1770), ოქტომბრის კზ (27)
- ბეჭედი
-
- შენიშვნა
1. საბუთი გადაწერილი სარგის კაკაბაძის მიერ XX-ის პირველ ნახევარში.
2. სარგის კაკაბაძეს მითითებული აქვს დედნის ზომა: 231/4 X191/2 და ძველი საარქივო-სააღრიცხვო ნომერი N51.
3. ელი (არაბ.) – მომთაბარე, ქოჩად მოსიარულე მთის ხალხი, უმეტესად მეჯოგეები.
4. იასაული (თურქ.) - ქართულად მანდატური, ბოქაული, ხელჯოხიანი. იგი ადმინისტრაციულ-პოლიციური სამსახურის ყველაზე დაბალი და გავრცელებული მოხელე იყო. საპოლიციო ხასიათის სამუშაოს აღმსრულებელი, რომელიც ეშიკაღასბაშის უწყებაში შედიოდა. თბილისში სპეციალური საიასაულო სახლი იყო, სადაც დასაკითხად მიჰყავდათ დამნაშავეები. იასაული იყო განაჩენების და მეფის ბრძანების აღმსრულებელი. მას აგრეთვე აგზავნიდნენ წერილისა თუ ბრძანების ადგილზე გადასაცემად, ვინმეს გამოსასახლებლად. ისინი მრავალ უწყებას ემსახურებოდნენ. სამეფო იასაულები გათვალისწინებული იყო 23 იასაული, სადედოფლო - 17. გარდა ამისა იასაულები ჰყავდათ ერისთავებსაც. ზოგჯერ დიდი მოხელეები ინიშნებოდნენ იასაულებად განაჩენის აღსასრულებლად.
