არზა ზაალ ზურაბისშვილისა, გაფანტული ელის შესაგროვებლად იასაულის მიცემის თაობაზე ოქმი ერეკლე II-ისა ზაალისადმი, საჩივრის შემოდგომაზე გარჩევისა და დადებითად გადაწყვეტის შესახებ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1770 წ. 29 აპრილი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- პირი
- შიფრი
- 1461, 13/42, 29r
- ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი
- 8797
- მასალა
ქაღალდი ყვითელი, დაწერილი შავი მელნით,
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
ერთი და ორი წერტილი რამდენიმე ადგილას
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონსა უნჰ (1770), აპრილის კთ (29)
- ბეჭედი
-
- შენიშვნა
1. საბუთი გადაწერლია პოლიევკტოს კარბელაშვილის მიერ 1888-1898 წწ.-ში.
2. ელი (არაბ.) – მომთაბარე, ქოჩად მოსიარულე მთის ხალხი, უმეტესად მეჯოგეები.
3. იასაული (თურქ.) - ქართულად მანდატური, ბოქაული, ხელჯოხიანი. იგი ადმინისტრაციულ-პოლიციური სამსახურის ყველაზე დაბალი და გავრცელებული მოხელე იყო. საპოლიციო ხასიათის სამუშაოს აღმსრულებელი, რომელიც ეშიკაღასბაშის უწყებაში შედიოდა. თბილისში სპეციალური საიასაულო სახლი იყო, სადაც დასაკითხად მიჰყავდათ დამნაშავეები. იასაული იყო განაჩენების და მეფის ბრძანების აღმსრულებელი. მას აგრეთვე აგზავნიდნენ წერილისა თუ ბრძანების ადგილზე გადასაცემად, ვინმეს გამოსასახლებლად. ისინი მრავალ უწყებას ემსახურებოდნენ. სამეფო იასაულები გათვალისწინებული იყო 23 იასაული, სადედოფლო - 17. გარდა ამისა იასაულები ჰყავდათ ერისთავებსაც. ზოგჯერ დიდი მოხელეები ინიშნებოდნენ იასაულებად განაჩენის აღსასრულებლად.
