კისისხევში საწისქვილე და საბაღე ადგილების წყალობის წიგნი ერეკლე II-ისა კარის მღვდელ ნიკოლოზ ჩოლაყაშვილისადმი
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1770 წ. 15 იანვარი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- დედანი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1448/10422
- ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი
- 51
- მასალა
ქაღალდი ღია ნაცრისფერი, დაწერილი შავი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- ზომები
- 683X240
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი ყოველი სიტყვის შემდეგ
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონსა უნჰ (1770), იანვრის იე (15), ქრისტეს აქეთ ჩღო (1770)
- დამტკიცება
მეფის ძეები: მემკვიდრე დავითი, ლეონი,იულონი, ვახტანგი, დედოფალი დარეჯანი
- ხელრთვა
-
- ბეჭედი
-
- დამწერი
- გამოცემები
ერეკლე II-ის მიერ გაცემული საბუთები, 1736-1797 წლები, 2008 წ. გვ.66
- შენიშვნა
1. საშუალო ზომის ქანწილი ფოთლოვანი ორნამენტით, შესრულებული შავი მელნით.
2. წისქვილი - ძლიერი სოფლის აუცილებელი შემადგენელი ნაწილი, უკვე XII ს-დან. წისქვილი განსაზღვრავდა სოფლის ეკონომიკურ სიძლიერეს. დიდ სოფლებში ზოგჯერ ორი ან სამი წისქვილი იყო და რამდენიმე სოფელს ემსახურებოდა. ამიტომ მეწისქვილეობა რთული და საპასუხისმგებლო საქმიანობა იყო და იგი მეტწილად თავისუფლდებოდა საფეოდალო და საეკლესიო გადასახადებისგან. სოფლის გაყიდვის ან შეწირვის შემთხვევაში, სათანადო საბუთში წისქვილი აუცილებლად აღინიშნებოდა. განსაკუთრებული მნიშვნელობა ჰქონდა მდინარე მტკვარზე გამართულ წისქვილებს.
