ვაჭრობიდან აღებული ბაჟის შეწირულების წიგნი თეიმურაზ II-ისა სვეტიცხოვლისადმი, დამტკიცებული ერეკლე II-ის მიერ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1750 წ. 10 აგვისტო
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- დედანი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1448/597
- მასალა
ჭვირნიშნიანი ქაღალდი მოთეთრო, დაწერილი შავი მელნით.
- ფორმა
- გრაგნილი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 4
- ზომები
- 1040X220
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი ყოველი სიტყვის შემდეგ
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონი ულჰ (1750), მარიამობისთვის ი (აგვისტოს 10)
- დამტკიცება
თეიმურაზ II, ერეკლე II, მუხრანბატონი კონსტანტინე, სახლთუხუცესი დიმიტრი
- ხელრთვა
-
- ბეჭედი
-
- დამწერი
- გამოცემები
- შენიშვნა
1. ვაჭრებს სვეტიცხოვლისთვის უნდა შეეწირათ ნავაჭრის ჩელიექი.
2. ჩელიექი (სპარს.) - იგივე ჩარექი, ლიტრის მეოთხედი; ერთი მეორმოცედი ნაწილი.
3. ბაჟი — სახელმწიფო გადასახადის ერთ-ერთი სახეობა. სახელმწიფოს მიერ დაწესებული ფულადი მოსაკრებელი.
4. ვაჭარი - კერძო სავაჭროს პატრონი, რომელიც სხვის ნაწარმოებ საქონელს ყიდის მოგების მიღების მიზნით. ადრეულ საქართველოში ვაჭრობის ცენტრი თბილისი იყო; ვახუშტი ბაგრატიონის მიხედვით ქართლში სულ 14 მნიშვნელოვანი სავაჭრო პუნქტი არსებობდა. აქედან ორი ძირითადი პუნქტი იყო თბილისი და გორი. XVII-XVIII სს-ში თბილისში 200 სავაჭრო დუქანი იყო. თბილისელი ვაჭარი იხდიდა მახტას - 5 მინალთუნი თვეში. კარგად იყო განვითარებული საგარეო ვაჭრობა; საქონელი გაჰქონდათ ევროპისა და აზიის ქვეყნებში.
