ოსეთის საქარავნო გზის შემოსავლის შეწირულების წიგნი თეიმურაზ II-ისა სვეტიცხოვლისადმი, დამტკიცებული ერეკლე II-ის მიერ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1750 წ. 24 იანვარი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- დედანი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1448/996
- ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი
- 3
- მასალა
ქაღალდი მოყვითალო, დაწერილი შავი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 2
- ზომები
- 203X157
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი ყოველი სიტყვის შემდეგ
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონი ულჰ (1750), იანვრის კდ (24), ქრისტეს აქეთ ჩღნ (1750)
- დამტკიცება
თეიმურაზ II, ერეკლე II, დედოფალი ანახანუმი, ბატონიშვილი ვახტანგი
- ხელრთვა
-
- ბეჭედი
-
- დამწერი
- გამოცემები
- შენიშვნა
1. საბუთის დასაწყისი ქანწილი და ხუთი სტრიქონი დაწერილია სინგურით.
2. სინგური — წითელი ფერის საღებავი, რომლითაც, ჩვეულებრივ, ძველ ხელნაწერებში სათაურები და საზედაო ასოები იწერებოდა. სინგური ფართოდ გამოიყენებოდა წიგნის მინიატურების შესრულებისას.
3. ბაჟი- 1. გადასახადი მზა საქონლისა, რომელიც გასაყიდად გაჰქონდათ . 2. გადასახადი სახელმწიფოში შეტანილ და გატანილ საქონელზე 1639 წ. მეფე როსტომმა შემოიღო კანონი ბაჟის შესახებ - ვაჭრობის განვითარებისა და მოწესრიგების მიზნით თბილისში შემოსულ საქონელზე ბაჟის ნიხრი დაწესდა - ტვირთის ხარკი (საბა-სულხან ორბელიანი. ლექსიკონი. 1881 წ.)
4. ვაჭარი - კერძო სავაჭროს პატრონი, რომელიც სხვის ნაწარმოებ საქონელს ყიდის მოგების მიღების მიზნით. ადრეულ საქართველოში ვაჭრობის ცენტრი თბილისი იყო; ვახუშტი ბაგრატიონის მიხედვით ქართლში სულ 14 მნიშვნელოვანი სავაჭრო პუნქტი არსებობდა. აქედან ორი ძირითადი პუნქტი იყო თბილისი და გორი. XVII-XVIII სს-ში თბილისში 200 სავაჭრო დუქანი იყო. თბილისელი ვაჭარი იხდიდა მახტას - 5 მინალთუნი თვეში. კარგად იყო განვითარებული საგარეო ვაჭრობა; საქონელი გაჰქონდათ ევროპისა და აზიის ქვეყნებში.
5. მახტა/მახთი - გადასახადი მომთაბარე ან ქალაქის მოსახლეობაზე შეწერილი გამოსაღები პურით ან ფულით.
