სოფელ იორის მოურავობის წყალობის განახლების წიგნი ბატონიშვილების: გიორგი, ლევან, იულონ, ვახტანგ, თეიმურაზ, მირიან, ალექსანდრე და ფარნავაზისა აზნაურიშვილ გიორგი შაბურისშვილისადმი, დამტკიცებული ერეკლე II-ის მიერ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1775 წ. 1 ივნისი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- პირი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1449/1245
- ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი
- 64
- მასალა
ღია ყავისფერი ქაღალდი, დაწერილი შავი მელნით.
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
მძიმე ადგილ-ადგილ.
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში.
- მითითებული თარიღი
წელსა ჩღოე (1775), ქორონიკონსა უΩგ (1775), ივნისის ა (1).
- დამტკიცება
ერეკლე II, ბატონიშვილები: გიორგი, ლევანი, იულონი, ვახტანგი, თეიმურაზი, მირიანი, ალექსანდრე და ფარნავაზი
- ბეჭედი
-
- დამწერი
- გამოცემები
- შენიშვნა
1. რეგისტრირებულია რუსული ადმინისტრაციის მიერ 1820 წ. 23 ნოემბერს.
2. გადაწერილი საბუთის სისწორეს ადასტურებენ: მუხრანბატონი კონსტანინე, ორბელიანი, თელავის მაზრის დეპუტატი ქობულოვი; სიღნაღის მაზრის კეთილშობილი დეპუტატი ანდრონიკოვი.
3. ახლავს წითელი ლუქის ბეჭედი.
4. აზნაური - პრივილეგირებული მიწათმოქმედი უკვე V ს.-ში, XV ს-დან ძირითადი მასა ფეოდალებისა, პირდაპირ დამოკდებული მეფეზე, თავადებზე და ეკლესიაზე. იყო სამი კატეგორია: სამეფო, სათავადო და საეკლესიო.
5. მოურავი - ეკონომი, მეურვე დანიშნული სამეფო ხელისუფლების მიერ. საბუთებში გვხვდება X-XI სს-დან. XVIII ს-ში მოურავის ფუნქციები გაიზარდა და იგი მმართველობის ადგილობრივი აპარატის მოხელეა ქალაქსა და სოფელში ითავსებდა სასამართლო მოხელის ფუნქციასაც. სოფლის მოურავი ინიშნებოდა სამეფო ხელისუფლების მიერ. XVIII ს-ის ქართლა და კახეთში 38-38 მოურავი იყო და ჰყავდათ მოურავთუხუცესი. ეს თანამდებობა არ იყო მემკვიდრეობითი.
