განაჩენი დიკასტერიის, ერეკლე II-ის მიერ აშენებულ სოფელ ყანდიაურის შემოსავლის ეკლესიასა და სამეფოს შორის თანაბრად განაწილების შესახებ, დამტკიცებული ერეკლე II-ისა და ანტონ II-ის მიერ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1797 წ. 23 თებერვალი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- დედანი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1448/957
- მასალა
ქაღალდი მოყავისფერო, დაწერილი ყავისფერი მელნით.
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- ზომები
- 575X242
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი ადგილ-ადგილ;
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში.
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონსა უპე (1797), თებერვლის კგ (23).
- დამტკიცება
ერეკლე II, ანტონ II; მთავარეპისკოპოსი პაისიოსი; მიტროპოლიტი მიხაილი; რუსთველი სტეფანე, ბოდბელი იოანე, მწიგნობარ-არქიმანდრიტი ტრიფილე; მეფის ძე გიორგი; დედოფალი დარეჯანი; მეფის ძე ვახტანგი, მეფის ძე მირიანი
- ხელრთვა
-
- ბეჭედი
-
- გამოცემები
ისიდორე დოლიძე, ქართული სამართლის ძეგლები, ტ.VI, 1977 წ. გვ.13-15
- შენიშვნა
დიკასტერია (ბერძ. ნაფიც მსაჯულთა სასამართლო ძველ ათენში) - ქართლ-კახეთის სამეფოში საკათალიკოსოსთან არსებული უმაღლესი სასამართლო ორგანო, რომელიც დაარსა ანტონ I-მა დაახლოებით 1771 წ. დიკასტერიის მთავარი საზრუნავი იყო სარწმუნოების, საეკლე3სიო კანონების და ქონების დაცვა. მის შემადგენლობაში 11 სასულიერო პირი შედიოდა. სადავო საქმეებს სამი ან ხუთი წევრი იხილავდა. ირჩეოდა საეკლესიო კანონების დარღვევის მიზეზები, განქორწინების, ქორწინების გარეშე დანაშაულებრივი კავშირს, გაყრას საერო და სასულიერო პირები ერთად არჩევდნენ. მეფის სასამართლოს მიერ გამოტანილ განაჩენს ემატებოდა საეკლესიო კანონით დაწესებული რელიგიური სასჯელი.
