მამულის წყალობის წიგნი ანტონ II-ისა ყავაჩ გოგია სეთურიძისადმი, დამტკიცებული ერეკლე II-ის მიერ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1796 წ. 25 ივნისი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- დედანი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1448/5140
- მასალა
ქაღალდი მონაცრისფერო დაწერილი შავი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- ზომები
- 718X276
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
მძიმე ხშირად
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრულად, კარგ მდგომარეობაში
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონს ჩღჟვ (1796), ივნისის კე (25)
- დამტკიცება
დედოფალი დარეჯანი, ერეკლე II, ბატონიშვილები: ფარნაოზი და ვახტანგი
- ხელრთვა
-
- ბეჭედი
-
- დამწერი
- გამოცემები
- შენიშვნა
1. საბუთს ახლავს დიდი ზომის ქანწილი შესრულებული ტეხილი ხაზებით.
2. ყავაჩი - ყავახანის მფლობელი, ყავახანის მეპატრონე, ყავის გამკეთებელი, მიმრთმეველი.
ძველ თბილისში დუქნებისა და სირაჯხანების გარდა პოპულარული თავშეყრის ადგილი იყო ყავახანები, სადაც საღამოობით აშუღები, თავადები, აზარტული თამაშების მოყვარულები ყავასა და ნაირფერ აღმოსავლურ კერძებს მიირთმევდნენ. ყავახანები მეტეხის ციხისა და ერევნის მოედნის მიმდებარედ იყო და მათ მეპატრონეებს ყავაჩებს ეძახდნენ. ქალაქში ყავახანების რიცხვი იზრდებოდა, მათ ქალბატონებიც სტუმრობდნენ. განსკუთრებით მოსწონდათ ყავაჩ ტოლეს ყავახანა3. პირი, ფ.1753/70, გვ.30
