ოქმი ერეკლე II-ისა ზარაფხანის ამალის სიის დადგენის შესახებ, ახლავს ამალის ნუსხა
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1787 წ. 4 მაისი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- პირი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1461, 11/11, 5rv
- ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი
- 345; 8606
- მასალა
ქაღლდი მოთეთრო ცალხაზიანი, დაწერილი შავი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი და მძიმე ადგილ-ადგილ
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრულად, კარგ მდგომარეობაში
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონსა უოე (1787), მაისის დ (4)
- დამტკიცება
ამტკიცებენ: მამასახლისი] საბაქი, [მამასახლისი] იასე, [მამასახლისი] ნასყიდა, [ნაცვალი] ავთანდილი, [მამასახლისი] ოჰანესა
- ბეჭედი
-
- გამოცემები
- შენიშვნა
1„. საბუთი გადაწერილი პოლიევკტოს კარბელაშვილის მიერ 1880-1886 წწ.-ში .
2. მინაწერები: ა. ,,ქ. ბატონის ნაბოძები ოქმი ჩვენთან არის“.
ბ. ,,თუ ამაში სიცრუით მომეხსენებინოს, ღვთისა და ბატონის შემცოდე ვიყო და კიდეც გადაგვხდეს“.
3. ზარაფხანა (არაბ.) - 1. სახელმწიფო დაწესებულება, სადაც ფული იჭრებოდა; . 2. სახლი/დაწესებულება სადაც ზარაფი ფულს ახურდავებდა და ასესხებდა ზარაფხანა დაარსდა XIII ს-ში. 1337 წ. კახეთში დაარსდა ახალი ზარაფხანა, რომელიც 20 წლის განმავლობაში მოქმედებდა. ამ პერიოდში დასავლეთ საქართველოშიც იჭრებოდა ფული, რომელსაც კირმანეული ეწოდებოდა. ფულის მოჭრა ქვეყნის ეკონომიკის აღმავლობის მაჩვენებელი იყო
4. ზარაფი - ფულის გამსესხებელი; ბანკირი
