განაჩენი დიკასტერიის არქიეპისკოპოს კირილესაგან მითვისებული ნივთების რუსთველი სტეფანესთვის დაბრუნების შესახებ, დამტკიცებული ერეკლე II-ის მიერ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1790 წ. 26 ივლისი.
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- დედანი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1448/3788
- მასალა
ქაღალდი მონაცრისფერო, დაწერილი შავი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 3
- ზომები
- 340x220
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
მძიმე, ერთი და ორი წერტილი მონაცვლეობით
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით,რესტავრირებული
- მითითებული თარიღი
ჩღჟ (1790), ივლისის კვ (26)
- დამტკიცება
ერეკლე II; კათალიკოსი ანტონ II; დეკანოზი ნიკოლოზი, მწიგნობარი არქიმანდრიტი ტრიფილე
- ხელრთვა
-
- ბეჭედი
-
- გამოცემები
ისიდორე დოლიძე, ქართული სამართლის ძეგლები, ტ.V, 1974 წ. გვ.504-507
- შენიშვნა
დიკასტერია (ბერძ. ნაფიც მსაჯულთა სასამართლო ძველ ათენში) - ქართლ-კახეთის სამეფოში საკათალიკოსოსთან არსებული უმაღლესი სასამართლო ორგანო, რომელიც დაარსა ანტონ I-მა დაახლოებით 1771 წ. დიკასტერიის მთავარი საზრუნავი იყო სარწმუნოების, საეკლე3სიო კანონების და ქონების დაცვა. მის შემადგენლობაში 11 სასულიერო პირი შედიოდა. სადავო საქმეებს სამი ან ხუთი წევრი იხილავდა. ირჩეოდა საეკლესიო კანონების დარღვევის მიზეზები, განქორწინების, ქორწინების გარეშე დანაშაულებრივი კავშირს, გაყრას საერო და სასულიერო პირები ერთად არჩევდნენ. მეფის სასამართლოს მიერ გამოტანილ განაჩენს ემატებოდა საეკლესიო კანონით დაწესებული რელიგიური სასჯელი.
