განაჩენი დედოფალ დარეჯანისა, ერეკლე II-ის დამტკიცებით, მებატონე ქაიხოსრო ჯაფარიძის და ლუარსაბ თარხანის სადავო ყმის ჯაფარიძისთვის მიკუთვნების შესახებ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1786 წ. 26 ნოემბერი.
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- დედანი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1448/8847
- მასალა
ნაცრისფერი ქაღალდი, დაწერილი შავი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- ზომები
- 413X162
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი ხშირად
- მდგომარეობა
რესტავრირებული
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონსა უოდ (1785), გიორგობის კვ (ნოემბრის 26)
- დამტკიცება
ამტკიცებენ: დედოფალი დარეჯანი და ერეკლე II
- ხელრთვა
-
- ბეჭედი
-
- გამოცემები
ისიდორე დოლიძე, ქართული სამართლის ძეგლები, ტ.V, 1974 წ. გვ.346-347
- შენიშვნა
განაჩენის აღსრულება დაევალა იასაულ გლახა [ქარსიძეს].
იასაული (თურქ.) - ქართულად მანდატური, ბოქაული, ხელჯოხიანი. იგი ადმინისტრაციულ-პოლიციური სამსახურის ყველაზე დაბალი და გავრცელებული მოხელე იყო. საპოლიციო ხასიათის სამუშაოს აღმსრულებელი, რომელიც ეშიკაღასბაშის უწყებაში შედიოდა. თბილისში სპეციალური საიასაულო სახლი იყო, სადაც დასაკითხად მიჰყავდათ დამნაშავეები. იასაული იყო განაჩენების და მეფის ბრძანების აღმსრულებელი. მას აგრეთვე აგზავნიდნენ წერილისა თუ ბრძანების ადგილზე გადასაცემად, ვინმეს გამოსასახლებლად. ისინი მრავალ უწყებას ემსახურებოდნენ. სამეფო იასაულები გათვალისწინებული იყო 23 იასაული, სადედოფლო - 17. გარდა ამისა იასაულები ჰყავდათ ერისთავებსაც. ზოგჯერ დიდი მოხელეები ინიშნებოდნენ იასაულებად განაჩენის აღსასრულებლად.
