განაჩენი ერეკლე II-ისა და ბატონიშვილ გიორგის, ყაზარაშვილების და გულქანაშვილების სადავო საწიქვილოების გულქანაშვილებისთვის მიკუთვნების შესახებ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1778 წ. 10 იანვარი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- პირი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1450, 11/42, 47r-48v
- მასალა
ქაღალდი ცისფერი, დაწერილი შავი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 2
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი ერთგან
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრულად, კარგ მდგომარეობაში
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონსა უΩვ (1778) იანვრის ი (10)
- დამტკიცება
ამტკიცებენ: ერეკლე II, ბატონიშვილი გიორგი
- ბეჭედი
-
- გამოცემები
ისიდორე დოლიძე, ქართული სამართლის ძეგლები, ტ.V, 1974 წ. გვ.45
- შენიშვნა
რეგისტრირებულია რუსეთის ადმინისტრაციის მიერ 1820 წ. 2 ოქტომბერი, სოვეტნიკი დიმიტრი თარხანოვი.
წისქვილი - ძლიერი სოფლის აუცილებელი შემადგენელი ნაწილი, უკვე \++ ს-დან. წისქვილი განსაზღვრავდა სოფლის ეკონომიკურ სიძლიერეს. დიდ სოფლებში ზოგჯერ ორი ან სამი წისქვილი იყო და რამდენიმე სოფელს ემსახურებოდა. ამიტომ მეწისქვილეობა რთული და საპასუხისმგებლო საქმიანობა იყო და იგი მეტწილად თავისუფლდებოდა საფეოდალო და საეკლესიო გადასახადებისგან. სოფლის გაყიდვის ან შეწირვის შემთხვევაში, სათანადო საბუთში წისქვილი აუცილებლად აღინიშნებოდა. განსაკუთრებული მნიშვნელობა ჰქონდა მდინარე მტკვარზე გამართულ წისქვილებს.
