არზა ივანე დავითისშვილისა, ბეითალმანი სახასო ყმა-მამულის წყალობის თაობაზე ოქმი ერეკლე II-ისა შინდისის მოურავ დავით მირზაშვილისადმი, ივანესთვის ბეითალმანი მამულის ბოძების და ხელშეუხებლობის შესახებ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1764 წ. 23 ივლისი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- დედანი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1448/1263
- ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი
- 4, 5, 9
- მასალა
ქაღალდი ყვითელი ყავისფერი ლაქებით, დაწერილი ყავისფერი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- ზომები
- 330X110
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
ორი წერტილი ყოველი სიტყვის შემდეგ
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონი უნბ (1764), ივლისის კგ (23)
- ხელრთვა
-
- ბეჭედი
-
- შენიშვნა
1. რეგისტრირებული რუსული ადსმინისტრაციის მიერ 1818 წ. 12 ივნისს.
2. სახასო (ყმა-მამული) -სამეფო სახლის საკუთრება, რომლის განკარგვა მხოლოდ მეფეს შეეძლო; ფეოდალის სახლის საერთო - საგვარეულო ქონება.
3. ბეითალმანი (არაბ) - ამოვარდნილი, უპატრონო ადგილი, სახლ-კარი; უმემკვიდრეოდ დარჩენილი ამოწყვეტილი ოჯახის ადგილ-მამული.
4. მოურავი - ეკონომი, მეურვე დანიშნული სამეფო ხელისუფლების მიერ. საბუთებში გვხვდება X-XI სს-დან. XVIII ს-ში მოურავის ფუნქციები გაიზარდა და იგი მმართველობის ადგილობრივი აპარატის მოხელეა ქალაქსა და სოფელში ითავსებდა სასამართლო მოხელის ფუნქციასაც. სოფლის მოურავი ინიშნებოდა სამეფო ხელისუფლების მიერ. XVIII ს-ის ქართლა და კახეთში 38-38 მოურავი იყო და ჰყავდათ მოურავთუხუცესი. ეს თანამდებობა არ იყო მემკვიდრეობითი.
