განაჩენი მდივანბეგების და ერეკლე II-ისა იოსებ თუმანიშვილსა და მზარეულ შაქარას შორის სადავო ყმის მდივან იოსებისთვის მიკუთვნების შესახებ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1776 წ. 9 ივნისი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- პირი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1450, 46/148; 107rv
- მასალა
ნაცრისფერი ქაღალდი, დაწერილი შავი მელნით.
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში.
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონსა უჲდ (1776), თიბათვის თ, (ივნისის 9).
- ბეჭედი
-
- შენიშვნა
1. განაჩენს ახლავს: ა.) მეფის ბრძანება იასაულ სვიმონ ამირეჯიბისადმი, სამართლის აღსრულების შესახებ. ბ. ) ბარათი სვიმონ ამირეჯიბის მეფის ბრძანების და გადაწყვეტილების თანახმად მდივანი იოსებისთვის ყმის მიბარების შესახებ.
2. რეგისტრირებულია რუსეთის ადმინისტრაციის მიერ 1826 წ. 31 მარტს, სოვეტნიკი შერმაზან აფხაზოვი.
3. მდივანი (არაბ. - სახელმწიფო საბჭო, სამეფო კანცელარია) - საპატიო მოხელე, რომელიც სამეფო კარზე და სახელმწიფო დაწესებულებებში ადგენდა სხვადასხვა სახის დოკუმენტებს; საამისოდ ის გადიოდა საგანგებო მომზადებას; მდივნისათვის აუცილებელ ძირითად მოთხოვნას წარმოადგენდა: დიდი განათლება, ენების ცოდნა და სამდივნო საქმეში დახელოვნება. ყველა მდივანი თანაბარი უფლებებით სარგებლობდნენ და უხუცესი არ ჰყავდათ. ქართლ-კახეთში ექვსი მდივანი ჰყოლიათ. ერეკლე II-ის დროს მათი რიცხვი ათამდე გაზრდილა. მდივანი არა მარტო ადგენდა საბუთებს, არამედ უშუალო მონაწილეობასაც ღებულობდა ამა თუ იმ ღონისძიების გატარებაში. მდივნობა შემოსავლიანი და საპატიო სახელო იყო. მდივნობა მემკვიდრეობით გადადიოდა.
