რუისში მცხოვრები სახასო ყმების მოურავობის წყალობის განახლების წიგნი ერეკლე II-ის გოგია ციციშვილისადმი
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1794 წ. 3 ნოემბერი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- დედანი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1448/24
- მასალა
ჭვირნიშნიანი ქაღალდი ყვითელი, დაწერილი შავი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- ზომები
- 434X230; რესტავრირებული: 454X254
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი ყოველი სიტყვის შემდეგ
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, რესტავრირებული
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონს უპბ (1794) ნოემბრის გ (3)
- დამტკიცება
დედოფალი დარეჯანი, მეფის ძეები: გიორგი, იულონი, ვახტანგი
- ხელრთვა
-
- ბეჭედი
-
- დამწერი
- გამოცემები
ერეკლე II-ის მიერ გაცემული საბუთები,1736-1797 წლები, 2008 წ. გვ.207.
- შენიშვნა
1. რეგისტრირებულია რუსეთის ადმინისტრაციის მიერ 1825 წ. 25 სექტემბერს, ახლავს გორის სასამართლოს ბეჭედი.
2. მოურავი - ეკონომი, მეურვე დანიშნული სამეფო ხელისუფლების მიერ. საბუთებში გვხვდება X-XI სს-დან. XVIII ს-ში მოურავის ფუნქციები გაიზარდა და იგი მმართველობის ადგილობრივი აპარატის მოხელეა ქალაქსა და სოფელში ითავსებდა სასამართლო მოხელის ფუნქციასაც. სოფლის მოურავი ინიშნებოდა სამეფო ხელისუფლების მიერ. XVIII ს-ის ქართლა და კახეთში 38-38 მოურავი იყო და ჰყავდათ მოურავთუხუცესი. ეს თანამდებობა არ იყო მემკვიდრეობითი
3. სახასო (ყმა-მამული) - სამეფო სახლის საკუთრება, რომლის განკარგვა მხოლოდ მეფეს შეეძლო; ფეოდალის სახლის საერთო - საგვარეულო ქონება.
