სითარხნის წყალობის განახლების წიგნი ერეკლე II-ისა სახასო აზნაურიშვილ ესტატე ყორღანაშვილის შვილიშვილებისადმი
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1794 წ. 30 ოქტომბერი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- დედანი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1448/10502
- ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი
- 60
- მასალა
ჭვირნიშნიანი ქაღალდი ნაცრისფერი, შესრულებული ყავისფერი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- ზომები
- 610X246; რესტავრირებული: 625X266
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი ადგილ ადგილ
- მდგომარეობა
რესტავრირებული
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონს უპბ (1794), ოქტომბრის ლ (30)
- დამტკიცება
დედოფალი დარეჯანი, მეფის ძეები: გიორგი, იულონი, ვახტანგი, ალექსანდრე, ფარნავაზი, დავითი
- ხელრთვა
-
- ბეჭედი
-
- დამწერი
- გამოცემები
- შენიშვნა
1. სითარხნე/თარხნობა (სპარს.) - გადასახადებისგან გათავისუფლება.
2. სახასო (ყმა-მამული) -სამეფო სახლის საკუთრება, რომლის განკარგვა მხოლოდ მეფეს შეეძლო; ფეოდალის სახლის საერთო - საგვარეულო ქონება.
3. აზნაური - პრივილეგირებული მიწათმოქმედი უკვე V ს.-ში, XV ს-დან ძირითადი მასა ფეოდალებისა, პირდაპირ დამოკდებული მეფეზე, თავადებზე და ეკლესიაზე. იყო ოთხი კატეგორია: სამეფო, სადედოფლო, სათავადო და საეკლესიო.
