სახასო სოფელ გომისჯვრის წყალობის წიგნი ერეკლე II-ისა მეითარ სოლომონ თარხნიშვილისადმი
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1794 წ. 10 აგვისტო
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- პირი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1449/979
- ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი
- 52
- მასალა
ჭვირნიშნიანი ქაღალდი ცისფერი, დაწერილი შავი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი და მძიმე ადგილ-ადგილ
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონს უპბ (1794), აგვისტოს ი (10); წელთა განხორციელებითგან სიტყვისა მღვთისა მაცხოვრისა ჩვენისა ჩღჟდ (1794)
- დამტკიცება
დედოფალი დარეჯანი, მეფის ძეები: გიორგი, იულონი, ვახტანგი, ალექსანდრე, ფარნაოზი, დავითი, ბაგრატი
- ბეჭედი
-
- დამწერი
- გამოცემები
ერეკლე II-ის მიერ გაცემული საბუთები, 1736-1797 წლები, 2008 წ. გვ.204
- შენიშვნა
1. გადაწერილია XX ს-ის დასაწყისში თომა ყორღანოვის მიერ,
2. სახასო (ყმა-მამული) - სამეფო სახლის საკუთრება, რომლის განკარგვა მხოლოდ მეფეს შეეძლო; ფეოდალის სახლის საერთო - საგვარეულო ქონება
3. მეითარი (სპარს.)- სარიქიფოს, მეფის გარდერობის მოხელე, მეფის წინ მდგომი მოხელე და საჭირო ნივთების მიმწოდებელი; მეფის განუყრელი პირადი მსახური. მეითარმა შეცვალა ეჯიბი როსტომ მეფის დროიდან. იგი მეფესთან დაახლოებული პირი იყო და ზოგჯერ მეფე სერიოზულ დავალებას აძლევდა. მეითარი ხელშინაური მოხელეა. ის თითქმის მუდმივად მეფესთან იმყოფება პირის დაბანისას, დაწოლისას, ადგომისას. ამიტომ იგი მეფესთან დაახლოებული და მნიშვნელოვანი თანამდებობის პირია
