ქართული ისტორიული საბუთების კატალოგი

მამა-შვილობის წყალობის წიგნი ერეკლე II-ისა მდივანმოლარეთუხუცეს სოლომონ ბეგთაბეგოვისადმი

საუკუნე
XVIII
წელი
1793 წ. 21 ოქტომბერი
ტექსტის მატარებელი

ქაღალდი

ავთენტურობა
პირი
დაცულობის ადგილი
საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
შიფრი
1449/1334
ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი
243
მასალა

ჭვირნიშნიანი ქაღალდი ნაცრისფერი, შესრულებული შავი მელნი

ფორმა
კოდექსი
კეფების/ფურცლების რაოდენობა
2
დამწერლობის სახეობა
  • მხედრული
განკვეთილობა

წერტილი ადგილ-ადგილ

მდგომარეობა

სრული

მითითებული თარიღი

ქორონიკონს უპა (1793), ოქტომბრის კა (21); წელთა ჩღჟგ (1793)

დამტკიცება

 დედოფალი დარეჯანი, მეფის ძეები: გიორგი, იულონი, ვახტანგი, ალექსანდრე  და კათალიკოსი ანტონ II-ის

ბეჭედი
დამწერი
გამოცემები
შენიშვნა

მეფემ სოლომონის  სიძედ და მემკვიდრედ  დაადგინა  მდივან ავთანდილის შვილი იოანე.

1. რეგისტრირებულია რუსეთის ადმინისტრაციის მიერ 1820 წ. 20 ნოემბერს.

2, ახლავს წითელი ლუქის ბეჭედი.

3. პირი,  ფ.1450, 1/123; 158r-159r.

4. მდივანი (არაბ. - სახელმწიფო საბჭო, სამეფო კანცელარია) - საპატიო მოხელე, რომელიც სამეფო კარზე და სახელმწიფო დაწესებულებებში  ადგენდა სხვადასხვა სახის დოკუმენტებს; საამისოდ ის გადიოდა საგანგებო მომზადებას; მდივნისათვის აუცილებელ ძირითად მოთხოვნას წარმოადგენდა: დიდი განათლება, ენების ცოდნა და სამდივნო საქმეში დახელოვნება. ყველა მდივანი თანაბარი უფლებებით სარგებლობდნენ და ,,უხუცესი" არ ჰყავდათ. ქართლ-კახეთში ექვსი მდივანი ჰყოლიათ. ერეკლე II-ის დროს მათი რიცხვი ათამდე გაზრდილა. მდივანი არა მარტო ადგენდა საბუთებს, არამედ უშუალო მონაწილეობასაც ღებულობდა ამა თუ იმ ღონისძიების გატარებაში.  მდივნობა შემოსავლიანი და საპატიო სახელო იყო. მდივნობა მემკვიდრეობით გადადიოდა 

5. მოლარეთუხუცესი – მსახურთუხუცესის ხელქვეითი მოხელე, სალაროს გამგე, მოლარეთა უფროსი, ევალებოდა სამეფო სალაროს ზედამხედველობა; სალარო ისევე როგორც საჭურჭლე სახელმწიფო ხაზინას წარმოადგენდა, სადაც საგანძური და ფული ინახებოდა. იგი მეფის ბრძანებით გასცემდა ხელფასს, საჩუქრებს. მისი შემოსავალი ნაზირის სარგოს უთანაბრდებოდა. მაგრამ სალაროს ნაზირის თანამდებობა უფრო საპატიო იყო 

6. მდივან-მოლარეთუხუცესი  - ზოგჯერ მოხელე მეფის ბრძანებით ითავსებდა ორ თანამდებობას