განაჩენი ერეკლე II-ისა, მდივან დავით მგალობლიშვილის და კახეთის მდივან დავითისა მდივნობის სადავო სარგოს დავით მგალობლიშვილის სასარგებლოდ გადაწყვეტის შესახებ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1793 წ. 4 მარტი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- დედანი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1448/5321
- ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი
- 16, 86
- მასალა
ქაღალდი ღია ყავისფერი, დაწერილი ყავისფერი მელნით
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- ზომები
- 202x203
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
ტექსტის ბოლოს ორწერტილი
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონს უპა (1793), მარტის დ (4)
- დამტკიცება
ხარჭაშნელი გრიგორი
- ხელრთვა
-
- ბეჭედი
-
- გამოცემები
ისიდორე დოლიძე, ქართული სამართლის ძეგლები, ტ.V,1974 წ. გვ.602-603
- შენიშვნა
1. ტექსტში დავით მგალობლიშვილი მოხსენიებულია როგორს ,,პატარა დავითი".
2. მდივანი (არაბ. - სახელმწიფო საბჭო, სამეფო კანცელარია) - საპატიო მოხელე, რომელიც სამეფო კარზე და სახელმწიფო დაწესებულებებში ადგენდა სხვადასხვა სახის დოკუმენტებს; საამისოდ ის გადიოდა საგანგებო მომზადებას; მდივნისათვის აუცილებელ ძირითად მოთხოვნას წარმოადგენდა: დიდი განათლება, ენების ცოდნა და სამდივნო საქმეში დახელოვნება. ყველა მდივანი თანაბარი უფლებებით სარგებლობდა და ,,უხუცესი" არ ჰყავდათ. ქართლ-კახეთში ექვსი მდივანი ჰყოლიათ. ერეკლე II-ის დროს მათი რიცხვი ათამდე გაზრდილა. მდივანი არა მარტო ადგენდა საბუთებს, არამედ უშუალო მონაწილეობასაც ღებულობდა ამა თუ იმ ღონისძიების გატარებაში. მდივანს თავისი ,,კაცები“ ჰყავდა. იყვნენ სამეფო მდივნები და სადედოფლოც. მდივნობა მემკვიდრეობით გადადიოდა
