ოქმი ერეკლე II-ისა საგარეჯოს მოურავ ჯამასპისადმი, ივრის პირას დასახლებული მუღანლოელების მოურავად დანიშვნის შესახებ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1792 წ. 10 სექტემბერი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- პირი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1449/570
- მასალა
ქაღალდი ყვითელი, შესრულებული ყავისფერი მელნით.
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 2
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
მძიმე ორგან
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში.
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონს უოთ (1791), სექტემბრის ი (10)
- დამტკიცება
დედოფალი დარეჯანი, მეფის ძეები: იულონი და ალექსანდრე
- ბეჭედი
-
- გამოცემები
ერეკლე II-ის მიერ გაცემული საბუთები, 1736-1797 წლები, 2008 წ. გვ.191
- შენიშვნა
1. საბუთი გადაწერილია XIX ს-ის I ნახევარში ვახტანგ ბარათოვის მიერ; ,,ეს ოქმი ასლიდამ თანასწორ გადმოვსწერე და შემოწმებულ არს, თ(ავად)ი ვახტანგ ბარათოვი.
2. მოურავი - ეკონომო, მეურვე, დანიშნული სამეფო ხელისუფლების მიერ. იგი სამეურნეო ხასიათის ფუნქციას ასრულებდა და საბუთებში გვხვდება X-XI სს-იდან. XVIII ს-ში მოურავის როგორც მოხელის ფუნქცია გაიზარდა. იგი მმართველობის ადგილობრივი აპარატის მოხელეა; ევალებოდა მართვა და კონტროლი ქალაქსა და სოფელში; ნიხრის დაწესება გასაყიდ საქონელზე; ითავსებდა სასამართლო მოხელის ფუნქციასაც. სოფლის მოურავი ინიშნებოდა სამეფო ხელისუფლების მიერ. ქართლსა და კახეთში 38-38 მოურავი იყო. იგი ადგილობრივი აპარატის მთავარი მოხელე იყო, მას ექვემდებარებოდნენ მელიქი, მამასახლისი, ნაცვალი, ქევხა; ჰყავდათ მოურავთუხუცესი. ეს თანამდებობა არ იყო მემკვიდრეობითი.
