არზა რაჭიდან გადმოსულ ბერო ზაქარიას შვილ კიღურიძისა აზნაურის წოდების აღდგენის თაობაზე ოქმი ერეკლე II-ისა შალვაურის მოლარეთუხუცეს-მოურავ დავითისადმი, ბეროსთვის აზნაურობის წყალობის განახლების და სააზნაურო გამოსაღების დანიშვნის შესახებ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1790 წ. 25 სექტემბერი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- პირი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1449/355
- მასალა
ვერჟერიანი ქაღალდი ყავისფერი, შესრულებული ყავისფერი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი ადგილ-ადგილ
- მდგომარეობა
რესტავრირებული
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონს უოჰ (1790), სექტემბრის კე (25)
- დამტკიცება
ბატონიშვილი იულონი
- ბეჭედი
-
- გამოცემები
1. ისიდორე დოლიძე, ქართული სამართლის ძეგლები, ტ.VIII, 1985 წ. გვ.68.
2. ერეკლე II-ის მიერ გაცემული საბუთები, 1736-1797 წლები, 2008 წ. გვ.176.
- შენიშვნა
1. მოურავი - ეკონომი, მეურვე დანიშნული სამეფო ხელისუფლების მიერ. საბუთებში გვხვდება X-XI სს-დან. XVIII ს-ში მოურავის ფუნქციები გაიზარდა და იგი მმართველობის ადგილობრივი აპარატის მოხელეა ქალაქსა და სოფელში ითავსებდა სასამართლო მოხელის ფუნქციასაც. სოფლის მოურავი ინიშნებოდა სამეფო ხელისუფლების მიერ. XVIII ს-ის ქართლა და კახეთში 38-38 მოურავი იყო და ჰყავდათ მოურავთუხუცესი. ეს თანამდებობა არ იყო მემკვიდრეობითი.
2. მოლარეთუხუცესი – მსახურთუხუცესის ხელქვეითი მოხელე, სალაროს გამგე, მოლარეთა უფროსი, ევალებოდა სამეფო სალაროს ზედამხედველობა; სალარო ისევე როგორც საჭურჭლე სახელმწიფო ხაზინას წარმოადგენდა, სადაც საგანძური და ფული ინახებოდა. იგი მეფის ბრძანებით გასცემდა ხელფასს, საჩუქრებს. მისი შემოსავალი ნაზირის სარგოს უთანაბრდებოდა. მაგრამ სალაროს ნაზირის თანამდებობა უფრო საპატიო იყო.
