უჯათობის წიგნი ერეკლე II-ისა, სახლთუხუცეს ქაიხოსროს და საგარეჯოს მოურავ ჯამასპის სადავო მამულზე სამართლიანი გადაწყვეტილების მიღების შესახებ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1790 წ. 13 სექტემბერი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- დედანი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1448/472
- ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი
- 56; 76
- მასალა
მოთეთრო ქაღალდი, დაწერილი ყავისფერი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- ზომები
- 173x182
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი და მძიმე ადგილ-ადგილ
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში.
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონს უოჰ (1790), სექტემბრის იგ (13)
- დამტკიცება
მდივანბეგები: ქაიხოსრო ენდრონიკაშვილი, [მზეჭაბუკ ორბელიანი], სოლომონ ლეონიძე,
- ხელრთვა
-
- ბეჭედი
-
- გამოცემები
ისიდორე დოლიძე, ქართული სამართლის ძეგლები, ტ.V, 1978 წ. გვ.509-510.
- შენიშვნა
1. უჯათი - საბუთი, დამტკიცება. დამტკიცებული საბუთი.
2. უჯათობის წიგნი - დამტკიცების წიგნი.
3. სახლთუხუცესი იგივე აბრამადი. მეფის კარის მოხელე; მეფის სასახლის მმართველი, მასვე ექვემდებარებოდა სამეფოს შემოსავალ-გასავალი და მასთან დაკავშირებული მოხელე-მოსაქმენი. სამეურნეო-საფინანსო ზედამხედველი, სასახლის მსახურთა უფროსი, გვხვდება XV ს-იდან.
4. მოურავი - ეკონომი, მეურვე დანიშნული სამეფო ხელისუფლების მიერ. საბუთებში გვხვდება X-XI სს-დან. XVIII ს-ში მოურავის ფუნქციები გაიზარდა და იგი მმართველობის ადგილობრივი აპარატის მოხელეა ქალაქსა და სოფელში ითავსებდა სასამართლო მოხელის ფუნქციასაც. სოფლის მოურავი ინიშნებოდა სამეფო ხელისუფლების მიერ. XVIII ს-ის ქართლა და კახეთში 38-38 მოურავი იყო და ჰყავდათ მოურავთუხუცესი. ეს თანამდებობა არ იყო მემკვიდრეობითი.
