არზა ნასაღჩიბაშის ნაიბ გოგიასი, დროებით გათარხნებული ყმის ისევ საქვეყნო გამოსაღებში გარევის თაობაზე ოქმი ერეკლე II-ისა ნასაღჩიბაშის ნაიბ გიორგისადმი, დავით სადაღაშვილისგან ხარჯის და ბეგარის შესაძლებლობის მიხედვით გამორთვევის შესახებ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1789 წ. 16 აპრილი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- პირი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1450, 36/271; 176r-176v
- მასალა
ქაღალდი ცისფერი, დაწერილი შავი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი ტექსტის ბოლოს
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში.
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონსა უოზ (1789), აპრილის ივ (16)
- ბეჭედი
-
- შენიშვნა
1. მინაწერი: 1789 წ. 15 დეკემერს ერეკლე II უბრძანებს იოანე ჯიმშერიშვილს - ,,ეს სადაღაშვილი ამ გოგია ნასაღჩიბაშის ნაბს მოაბარე, ამისი ყმა არის…".
2. რეგისტრირებულია რუსეთის ადმინისტრაციის მიერ 1824 წ. 17 ივნისს, სოვეტნიკი შერმაზან აფხაზოვი.
3. ნასაღი - სასჯელი, ქონების წართმევა.
4. ნასახჩიბაში - (არაბ.) ნასაღჩიბაში ნაწარმოებია სიტყვა ნასაღიდან - აკლება, აწიოკება, დასახიჩრება. ნასაღჩიბაშის ტერმინი შემოვიდა XVII-ის მეორე ნახევრიდან და ითვალისწინებდა დამნაშავეების დასჯას. წესრიგის დაცვის მიზნით დევნიდა დანაშაულებრივ ქმედებებს. ფიზიკური სასჯელის აღმსრულებელთა უფროსი. XVII-ის მეორე ნახევარში, მოხელე, რომელიც დამნაშავეებს ასოთა მოკვეთის სისრულეში მოყვანა ევალებოდათ.
5. ნასაღჩიბაშის ნაიბი - ნასაღჩიბაშის მოადგილე.
