განაჩენი ერეკლე II-ისა ავალიშვილების და სვეტიცხოვლის სადავო ყმების ეკლესიისთვის მიკუთვნების შესახებ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1787 წ. 6 ივლისი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- პირი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1449/2366
- ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი
- 171; 172
- მასალა
ქაღალდი თეთრი, დაწერილი შავი მლნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 2
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი ადგილ ადგილ
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში.
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონს უოე (1787), ივლისის ვ (6)
- დამტკიცება
ერეკლე II; მდივანბეგები - სოლომონ ლეონიძე, მზეჭაბუკ ორბელიანი
- ბეჭედი
-
- გამოცემები
- შენიშვნა
1. განაჩენის აღსრულება იასაულ გლახა ქარსიძეს დაევალა.
2. საბუ8თი გადაწერილია სარგის კაკაბაძის მიერ XX ს-ის დასაწყისში.
3. სარგის კაკაბაძეს მითითებული აქვს ქაღალდის ფერიადა ზომა: ,,ლურჯ. ქაღ. 323/4X191/4 და ძველი საარქივო-სააღრიცხვო ნომერი: N171, 172".
4. იასაული (თურქ.) - ქართულად მანდატური, ბოქაული, ხელჯოხიანი. იგი ადმინისტრაციულ-პოლიციური სამსახურის ყველაზე დაბალი და გავრცელებული მოხელე იყო. საპოლიციო ხასიათის სამუშაოს აღმსრულებელი, რომელიც ეშიკაღასბაშის უწყებაში შედიოდა. თბილისში სპეციალური საიასაულო სახლი იყო, სადაც დასაკითხად მიყავდათ დამნაშავეები. იასაული იყო განაჩენების და მეფის ბრძანების აღმსრულებელი. მას აგრეთვე აგზავნიდნენ წერილისა თუ ბრძანების ადგილზე გადასაცემად, ვინმეს გამოსასახლებლად. ისინი მრავალ უწყებას ემსახურებოდნენ. სამეფო იასაულებად გათვალისწინებული იყო 23 იასაული, სადედოფლო - 17. გარდა ამისა იასაულები ჰყავდათ ერისთავებსაც.
