ბრძანება ერეკლე II-ისა ლაშქარნივის მანუჩარისადმი, უზბაშების მიერ სპილენძის მადანში თებერვლის მორიგეებიდან ორმოცდაათი კაცის გაგზავნის შესახებ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1786 წ. 2 თებერვალი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- დედანი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1448/485
- ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი
- 285
- მასალა
თეთრი ქაღალდი ჭვირნიშნით, შესრულებული ყავისფერი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- ზომები
- 202X164
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
ორწერტილი ტექსტის ბოლოს
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში.
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონს უოდ (1786), თებერვლის ბ (2)
- ხელრთვა
-
- ბეჭედი
-
- შენიშვნა
1. ლაშქარნივისი– ,,საქართველოს სამხედრო კანცელარიის მოხელე, ლაშქრის მწერალი და ანგარიშის შემნახველი" - ჩამოყალიბდა ერეკლე II-ის მიერ ჩატარებული სამხედრო რეფორმების შედეგად; ევალებოდა მოსახლეობის აღწერა, ჯარში გასაწვევი ხალხის სიების შედგენა, სამხედრო ხასიათის მიმოწერის წარმოება, ჯარისთვის ჯამაგირის გაცემა; XVIII ს-ში ქართლ-კახეთის სამეფოში ექვსი ლაშქარნივისი ყოფილა.
2. უზბაში (თურქ.) - ასისთავი, ასეულის უფროს; იგი მინბაშის ხელქვეითი მოხელე და სამხედრო უწყებას ეკუთვნოდა. XVII ს-ში მეფის მცვეთა რაზმის უფროსი საქართველოში ყოფილა სამი უზბაში. თითოეულ მათგანს ორმოცი მეთოფე ჰყოლია. XVIII ს-ში ერეკლე II-ის დროს ფუნქცია შეეცვალა და ჯარის ასეულის უფროსი გახდა. მის მოვალეობას შეადგენდა ჯარისკაცების წესრიგზე ზრუნვა. საბუთებში გვხვდება როგორც უზბაში ისე ასისთავი.
3. პირი, ფ. 1461, 9/59,16v.
