საგარეჯოს მოურავობის წყალობის განახლების წიგნი ერეკლე II-ისა სუფრაჯ გიორგი ჯამასპის შვილ ჩოლაყაშვილისადმი
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1785 წ. 24 დეკემბერი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- პირი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1449/599
- ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი
- 7945
- მასალა
ქაღალდი ყვითელი, დაწერილი ყავისფერი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 2
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი და მძიმე ადგილ ადგილ
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში.
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონსა უოგ (1785); დეკემბრის კდ (24)
- ბეჭედი
-
- შენიშვნა
1. მინაწერი იმავე მელნით: ,ასლიდამ სწორად არის გარდმოღებული და მისთვის ხელს ვაწერ და ვემოწმები ამა კოპიოსა თელავის უეზდის მოურავი პოლკოვნიკი თავადი ალექსანდრე მაყაშვილი“.
2. სუფრაჯი/სუფრაჩი (თურქ.) - სასახლის მოხელე, რომელიც განაგებდა მეფის პირად მომსახურებას. წვეულების, სუფრის ზედამხედველი. საფარეშოს მოხელე, რომელიც მეფის პირად მომსახურებასთან ერთად ასრულებდა მეფის მიერ ნაბრძანებ დავალებებსაც. სუფრაჯი იგივე ჩუნჩარეხი/ჩუნჩენახი. ჯერ იყო ტერმინი ჩუნჩარეხი შემდეგ შეიცვალა სუფრაჯით, ქართულად მატაკარანი. დედოფალსაც ჰყავდა სუფრაჯი. მათ საპატიო ადგილი. ეჭირათ სასახლის მოხელეებს შორის. იგი მეფესთან დაახლოებული და გავლენიანი პირი იყო.
