ბრძანება ერეკლე II-ისა თეიმურაზ ჯავახიშვილის და ნინია გლურჯიძისადმი, თეზამს გაღმა სოფლებში მდევრობის უფროსებად დანიშვნის შესახებ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1784 წ. 16 ივნისი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- პირი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1753/64, გვ.38
- მასალა
ქაღალდი მოთეთრო ჰორიზონტალური ხაზებით, დაწერილი ლურჯი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი ერთგან
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონსა უოა (1783), ივნისის ივ (16)
- ბეჭედი
-
- შენიშვნა
1. საბუთი გადაწერილია გიორგი ბოჭორიძის მიერ 1930-1936 წწ.-ში.
2. დედნის აღწერა გიორგი ბოჭორიძის მიერ: ,,დედანი, 20,2x15,7 cm, დაწერილი მოთეთრო ქაღალდზე მხედრული ხელით; განკვეთილობის ნიშნად ყოველი სიტყვის შემდეგ ნახმარია თითო, ან ორ-ორი წერტილი"
3. პირი, ხეც, Hd 11456, კრებული, გვ. 39.
4. დედანი ხეც, Hd 14053.
5.მდევარი — ფეოდალური ლაშქრის სახეობა საქართველოში.სწრაფად იკრიბებოდა მტრის თავდასხმის დროს. მდევარის ძირითადი მოვალეობა იყო გაქცეული მტრის დადევნება. მდევარში შედიოდა ყველა სოციალური ფენის წარმომადგენელი. მდევრის როლი განსაკუთრებით გაიზარდა ლეკიანობასთან ბრძოლის დროს. 1772 წელს ერეკლე II-ის მიერ გაცემული ბრძანებით ზემო ქართლი სამდევროებად დაიყო. მდევარის შეკრებას სარქარდრები ხელმძღვანელობდნენ. ზემო ქართლის მდევარის საერთო ხელმძღვანელობა ამილახორსა და ერისთავს ევალებოდა. მდევარი ძირითადად ფეხოსნებისაგან შედგებოდა. მდევარში გაუსვლელობისათვის დაწესებული იყო სხვადასხვა სასჯელი. მდევარი იყო მორიგე ლაშქრის ერთ-ერთი წინამორბედი; მდევარი - ხალხის ყარაულად დაყენების და ურჩი ყარაულების დამსჯელი.
