არზა მანუჩარ და ბეჟან ენაკოლოფ[ოვ]ებისა, მეფის მიერ ნაბოძები წყალობის შენარჩუნების თაობაზე ოქმი ერეკლე II-ის იასაულ ავთანდილ ხერხეულიძისადმი, მეფის წყალობის წიგნით მინიჭებული უფლებების ხელშეუხებლობის შესახებ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1783 წ. 29 მარტი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- დედანი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 213/1604, გვ.4
- ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი
- ბ(2); ვ(6)
- მასალა
ქაღალდი
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი ადგილ-ადგილ.
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, რესტავრირებული.
- დამტკიცება
ქორონიკონს უოა (1783), მარტის კთ (29).
- ხელრთვა
-
- ბეჭედი
-
- გამოცემები
- შენიშვნა
1. რეგისტრირებულია რუსეთის ადმინისტრაციის მიერ 1823 წ. 22 ივნისს.
2. იასაული (თურქ.) - ქართულად მანდატური, ბოქაული, ხელჯოხიანი. იგი ადმინისტრაციულ-პოლიციური სამსახურის ყველაზე დაბალი და გავრცელებული მოხელე იყო. საპოლიციო ხასიათის სამუშაოს აღმსრულებელი, რომელიც ეშიკაღასბაშის უწყებაში შედიოდა. თბილისში სპეციალური საიასაულო სახლი იყო, სადაც დასაკითხად მიჰყავდათ დამნაშავეები. იასაული იყო განაჩენების და მეფის ბრძანების აღმსრულებელი. მას აგრეთვე აგზავნიდნენ წერილისა თუ ბრძანების ადგილზე გადასაცემად, ვინმეს გამოსასახლებლად. ისინი მრავალ უწყებას ემსახურებოდნენ. სამეფო იასაულები გათვალისწინებული იყო 23 იასაული, სადედოფლო - 17. გარდა ამისა იასაულები ჰყავდათ ერისთავებსაც. ზოგჯერ დიდი მოხელეები ინიშნებოდნენ იასაულებად განაჩენის აღსასრულებლად.
