განაჩენი ერეკლე II-ისა და მდივანბეგების მორდარ დავითის და ტეტია დიასამიძეების სასისხლო საქმეზე
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1765 წ. 18 მარტი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- დედანი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1448/1123
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- ზომები
- 430X162
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
ერთი და ორი წერტილი ადგილ-ადგილ
- მდგომარეობა
მოღწეულია ნაკლული სახით, რესტავრირებული
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონი უნგ (1765), მარტის იჰ (18)
- დამტკიცება
მდივანბეგები: იოანე ორბელიანი/ყაფლანიშვილი, რამაზ [ენდრონიკაშვილი], ფარსადან ციციშვილი
- ხელრთვა
-
- ბეჭედი
-
- გამოცემები
ისიდორე დოლიძე, ქართული სამართლის ძეგლები, ტ. IV, 1972 წ. გვ.508-511
- შენიშვნა
1. ვახტანგ VI-ის სამართლის 61-ე მუხლის ძალით ჩხუბის დროს დავით დიასამიძის ცოლს შიშით ,,მუცლის წახდენისთვის“ ტეტია დიასამიძეს დაეკისრა სისხლი - სამას ოთხმოცდაათი თუმანი.
2. სისხლი, სისხლის გაჩენა - ქართული იურიდიული ტერმინი; ფულადი ან ქონებრივი საზღაურის რაოდენობის განსაზღვრა, რომელიც დამნაშავეს უნდა გადაეხადა დაზარალებულისთვის ფიზიკური ზიანის მიყენების გამო.
3. მორდარი/მურდარი/ მორდალი(სპარს.) - სამეფო და სამდივნო ბეჭდების მცველი და საბუთზე ბეჭდის დამსმელი. ექვემდებარებოდა სახლთუხუცესს. XVIII ს-ში ორი მორდარი ყოფილა ერთი ქართლში და მეორე კახეთში. ერთადერთი მოხელეა ვისაც ბეჭედი ებარა.მორდარი ჰყავდა დედოფალსაც და მეფესაც. ჰგავს მუსტოფის სარგოს.
3. პირი, ფ.1450, 13/124, 95r-97r.
