ქაღალდი
ქაღალდი თეთრი, დაწერილი შავი მელნით.
ერთი და ორი წერტილი ადგილ-ადგილ.
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში.
ქორონიკონს უპ (1792), ივნისის კა (21).
ერეკლე II, ავთანდილ მირიმანაშვილი
1. სარგის კაკაბაძე, ისტორიული საბუთები, ტ.V, გვ.111-112.
2. ისიდორე დოლიძე, ქართული სამართლის ძეგლები, ტ.V, 1974 წ. გვ.573-575.
1. ამონარიდი განაჩენიდან: ,,წინამძღვარმა ეკლესიის ბანის წყალს ისეთი გზა უნდა მისცეს, რომ თავისს მამულში ბანის წყალი ადინოს ქალაქის განწესების რიგზე ასე მიხუდით, და ნება მის უმაღლესობის აღსრულდეს".
2. საბუთი გადაწერილია სარგის კაკაბაძის მიერ XX ს-ის დასაწყისში.
3. დედნის აღწერა სარგის კაკავაძის მიერ: ,,1792 წ. ნათლისმცემ. მონასტრ. საბ. N242, მოლუტჯ. ქაღალ. 40X27 სანტ.".
4. მდივანბეგი (თურქ. სპარს.) - სამეფოს უმაღლესი მსაჯული, უფროსი მოსამართლე; სასამართლოს თავმჯდომარე, მეფის მუდმივი მოსამართლე; მსაჯულთუხუცესი. მრჩეველი. პირველად იყვნენ ცოტანი, XVIII ს.ში ოცდაათს გადააჭარბა.
5. მდივანი (არაბ. - სახელმწიფო საბჭო, სამეფო კანცელარია) - საპატიო მოხელე, რომელიც სამეფო კარზე და სახელმწიფო დაწესებულებებში ადგენდა სხვადასხვა სახის დოკუმენტებს; საამისოდ ის გადიოდა საგანგებო მომზადებას; მდივნისათვის აუცილებელ ძირითად მოთხოვნას წარმოადგენდა: დიდი განათლება, ენების ცოდნა და სამდივნო საქმეში დახელოვნება. ყველა მდივანი თანაბარი უფლებებით სარგებლობდნენ და ,,უხუცესი" არ ჰყავდათ. ქართლ-კახეთში ექვსი მდივანი ჰყოლიათ. ერეკლე II-ის დროს მათი რიცხვი ათამდე გაზრდილა. მდივანი არა მარტო ადგენდა საბუთებს, არამედ უშუალო მონაწილეობასაც ღებულობდა ამა თუ იმ ღონისძიების გატარებაში. მდივნობა შემოსავლიანი და საპატიო სახელო იყო. მდივნობა მემკვიდრეობით გადადიოდა.
6. ქალაქი - ,,მრავალი შენობა შუკა-ბაზრებითუღთ; მოზღუდული გალავნით. წოდება თფილის ქალაქისა. სიტყვა ქალაქში ყოველთვის იგულისხმებოდა თბილისი.