სახასო აზნაურიშვილობის და ნასოფლარების წყალობის წიგნი ერეკლე II-ისა მირზა გურგინასადმი
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1782 წ. 14 ივლისი.
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- დედანი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1448/585
- ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი
- 19, ,,ჩაიწერა ვ (6)“
- მასალა
ქაღალდი ყვითელი, დაწერილი ყავისფერი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- ზომები
- 755X494
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი ადგილ ადგილ
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, რესტავრირებული
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონს უო (1782), ივლისის იდ (14)
- დამტკიცება
დედოფალი დარეჯანი, ბატონიშვილები: გიორგი, იულონი, მირიანი, სარდალ-სახლთუხუცესი დავით ციციშვილი და მდივანი სულხანი
- ხელრთვა
-
- ბეჭედი
-
- დამწერი
- გამოცემები
ერეკლე II-ის მიერ გაცემული საბუთები, 1736-1797 წლები, 2008 წ. გვ.136
- შენიშვნა
1. რეგისტრირებულია რუსეთის ადმინისტრაციის მიერ 1820 წ. 24 თებერვალს, სოვეტნიკი თეიმურაზ ბაგრატიონი.
2. სახასო - 1. სამეფო საკუთრება; 2.ფეოდალის სახლის საერთო-საგვარეულო ქონება.
3. აზნაური - პრივილეგირებული მიწათმოქმედი უკვე V ს.-ში, XV ს-დან ძირითადი მასა ფეოდალებისა, პირდაპირ დამოკდებული მეფეზე, თავადებზე და ეკლესიაზე. იყო სამი კატეგორია: სამეფო, სათავადო და საეკლესიო.
