განაჩენი დიკასტერიის, დამტკიცებული ერეკლე II-ის მიერ, ზაქარია და პაატა მოურავის შვილების სადავო გლეხების თანასწორად განაწილების შესახებ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1778 წ. 17 იანვარი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- დედანი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1448/1167
- მასალა
ქაღალდი ღია ყავისფერი, დაწერილი შავი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი ადგილ-ადგილ
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონსა უΩვ (1778), იანვრის იზ(17)
- დამტკიცება
ერეკლე II, მდივანბეგები: თეიმურაზ ციციშვილი, იოანე ორბელიანი; მდივნები: სულხან თუმანიშვილი, სულხან ბეგთაბეგიშვილი; იესე (სავარაუდოდ მოხელე)
- ხელრთვა
-
- ბეჭედი
-
- გამოცემები
ისიდორე დოლიძე, ,,ქართული სამართლის ძეგლები“, ტ.V, 1974 წ. გვ.47-48
- შენიშვნა
დიკასტერია (ბერძ. ნაფიც მსაჯულთა სასამართლო ძველ ათენში) - ქართლ-კახეთის სამეფოში საკათალიკოსოსთან არსებული უმაღლესი სასამართლო ორგანო, რომელიც დაარსა ანტონ I-მა დაახლოებით 1771 წ. დიკასტერიის მთავარი საზრუნავი იყო სარწმუნოების, საეკლესიო კანონების და ქონების დაცვა. მის შემადგენლობაში 11 სასულიერო პირი შედიოდა. სადავო საქმეებს სამი ან ხუთი წევრი იხილავდა. ირჩეოდა საეკლესიო კანონების დარღვევის მიზეზები, განქორწინების, ქორწინების გარეშე დანაშაულებრივი კავშირს, გაყრას საერო და სასულიერო პირები ერთად არჩევდნენ. მეფის სასამართლოს მიერ გამოტანილ განაჩენს ემატებოდა საეკლესიო კანონით დაწესებული რელიგიური სასჯელი.
