განაჩენი დიკასტერიისა, გამოტანილი ერეკლე II-ის და კათალიკოს ანტონ I-ის ბრძანებით, თბილელ მიხაილის და თურქისტანიშვილების სადავო ყმების სიონის ღმრთისმშობლის ეკლესიისთვის მიკუთვნების შესახებ
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1778 წ. 3 იანვარი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- დედანი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1448/3254
- ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი
- 51, 112, 138, 205
- მასალა
ქაღალდი ღია ყავისფერი, დაწერილი შავი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- ზომები
- 355X217
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი ყოველი მესამე სიტყვის შემდეგ
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, რესტავრირებული
- მითითებული თარიღი
ჩღოჰ (1778), იანვრის გ (3)
- დამტკიცება
არქიმანდრიტი სტეფანე, სვეტიცხოვლის დეკანოზი გიორგი, არქინოტარი დავითი, კარის დეკანოზი ნიკოლოზი
- ხელრთვა
-
- ბეჭედი
-
- გამოცემები
ისიდორე დოლიძე, ქართული სამართლის ძეგლები, ტ.V, 1974 წ. გვ.46-47
- შენიშვნა
1. მინაწერი V-ზე: 1. N205 სიონისა. 2. Каталикоской Дикастерии.
2. დიკასტერია (ბერძ. ნაფიც მსაჯულთა სასამართლო ძველ ათენში) - ქართლ-კახეთის სამეფოში საკათალიკოსოსთან არსებული უმაღლესი სასამართლო ორგანო, რომელიც დაარსა ანტონ I-მა დაახლოებით 1771 წ. დიკასტერიის მთავარი საზრუნავი იყო სარწმუნოების, საეკლე3სიო კანონების და ქონების დაცვა. მის შემადგენლობაში 11 სასულიერო პირი შედიოდა. სადავო საქმეებს სამი ან ხუთი წევრი იხილავდა. ირჩეოდა საეკლესიო კანონების დარღვევის მიზეზები, განქორწინების, ქორწინების გარეშე დანაშაულებრივი კავშირს, გაყრას საერო და სასულიერო პირები ერთად არჩევდნენ. მეფის სასამართლოს მიერ გამოტანილ განაჩენს ემატებოდა საეკლესიო კანონით დაწესებული რელიგიური სასჯელი.
