შილდაში მცხოვრები სახასო ყმების ჩახტაურების წყალობის წიგნი ერეკლე II-ისა მორდალ გიორგი სოლომონის ძე გურგენიძისადმი
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1781 წ. 10 მარტი.
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- პირი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1449/1463
- ძველი სააღრიცხვო-საარქივო ნომერი
- 5
- მასალა
ჭვირნიშნიანი ქაღალდი მწვანე, დაწერილი ყავისფერი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 2
- ზომები
- 358X220; რესტავრაციის შემდეგ: 365X235
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- განკვეთილობა
წერტილი და მძიმე ადგილ ადგილ
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, რესტავრირებული
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონსა უΩთ (1781), მარტის ი (10)
- დამტკიცება
დედოფალი დარეჯანი, ბატონიშვილები: გიორგი, იულონი, ვახტანგი, იოანე და ბაგრატი; გიორგი XII
- ბეჭედი
-
- დამწერი
- გამოცემები
ერეკლე II-ის მიერ გაცემული საბუთები, 1736-1797 წლები, 2008 წ. გვ.127
- შენიშვნა
1. 1797 წ. 9 აპრილს ერეკლე II-ემ წყალობა განუახლა მორდალ იროდიონ გურგენიძეს, აღამაჰმად ხანის შემოსევის დროს მოკლული მორდალი გიორგის შვილს.
2. მინაწერი გადამწერის ხელით,, ასლთან სწორედ გადმოვსწერე კოლეჟსკი სეკრეტარი თ(ავად)ი შიოშ თუმანოვი“.
3. პირი, ფ.1450, 17/135, გვ.137r-139v.
4. მორდარი/მურდარი/ მორდალი(სპარს.) - სამეფო და სამდივნო ბეჭდების მცველი და საბუთზე ბეჭდის დამსმელი. ექვემდებარებოდა სახლთუხუცესს. XVIII ს-ში ორი მორდარი ყოფილა ერთი ქართლში და მეორე კახეთში. ერთადერთი მოხელეა ვისაც ბეჭედი ებარა.მორდარი ჰყავდა დედოფალსაც და მეფესაც, ჰგავს მუსტოფის სარგოს. მორდარი ჰყავდა დედოფალსაც და მეფესაც.
5. სახასო - 1. სამეფო საკუთრება; 2.ფეოდალის სახლის საერთო-საგვარეულო ქონება.
