სოფლების წყალობის წიგნი ერეკლე II-ისა სარდალ-ყულარაღას გივი ამილახვრისადმი
- საუკუნე
- XVIII
- წელი
- 1748 წ. 29 დეკემბერი
- ტექსტის მატარებელი
ქაღალდი
- ავთენტურობა
- პირი
- დაცულობის ადგილი
- საქართველოს ეროვნული არქივი, საისტორიო ცენტრალური არქივი.
- შიფრი
- 1450, 28/236, 185v-187r
- მასალა
ქაღალდი ცისფერი, დაწერილი შავი მელნით
- ფორმა
- კოდექსი
- კეფების/ფურცლების რაოდენობა
- 1
- ზომები
- 170X95
- დამწერლობის სახეობა
-
- მხედრული
- მდგომარეობა
მოღწეულია სრული სახით, კარგ მდგომარეობაში.
- მითითებული თარიღი
ქორონიკონს ულვ (1748),დეკემბრის კთ (29)
- დამტკიცება
ერეკლე II, ბატონიშვილი ვახტანგ /კარგი, კათალიკოსი ანტონ I
- ბეჭედი
-
- გამოცემები
- შენიშვნა
1. რეგისტრირებულია რუსეთის ადმინისტრაციის მიერ 1821 წ. 21 ივნისი, სოვეტნიკი გაბრიელ რატიევი.
2. ყულარაღასი - ყულების უფროსი, რომელსაც ემორჩილებოდა როქის სპა; ირანში შაჰის გვარდიის უფროსის ტიტული. საქართველოში როსტომ მეფის დროიდან სასახლის მომსახურე პერსონალის უფროსი; ადრინდელი მონათუხუცესი. ვახტანგ VI-ემ მეფის ხელისუფლების გაძლიერებისთვის ,,მცველთა ჯარი“ გაიჩინა მეთოფეთა სამი რაზმის (თითო რაზმი 40 მეთოფისგან შედგებოდა) ოდენობით. თითოეულ მათგანს უზბაში (ასისთავი) ხელმძღვანელობდა, ყველას ერთად კი ყულარაღასი. მას მხოლოდ საშინაო დანიშნულება ჰქონდა და სულ თან ახლდა მეფეს. ყულარაღასს სასამართლო ფუნქციაც ჰქონდა. XVIII ს-ის II ნახევარში ყულარაღასი და ყორჩიბაში კარგავენ მნიშვნელობას.
3. ყული - მეფის ახალგაზრდა მსახური, მეფის დარაჯი.
4. პირი, ფ.1449/1272.
